De vertrouweling door Kate Morton | Een Boek Review

Ik heb dit boek gratis ontvangen, in ruil voor een eerlijk review. Dit beinvloed in geen geval mijn persoonlijke mening.

Tijdens een feest op de familieboerderij op het Engelse platteland ontsnapt de zestienjarige Laurel Nicolson naar de boomhut uit haar kindertijd. Terwijl ze dagdroomt over haar toekomst ziet ze een vreemdeling met haar moeder praten. Voordat de middag voorbij is zal Laurel getuige zijn van een schokkende misdaad die alles wat ze weet over haar familie, en vooral over haar moeder Dorothy, op zijn kop zet.
Vijftig jaar later is Laurel een succesvolle actrice en woont ze in Londen. Ze keert terug naar de familieboerderij voor de negentigste verjaardag van haar moeder en wordt overweldigd door vragen die ze tientallen jaren heeft weggestopt. Beetje bij beetje wordt de geheime geschiedenis ontrafeld van drie mensen uit zeer verschillende werelden die elkaar in de oorlog ontmoeten: Dorothy, Vivien en Jimmy. Hun levens zullen voor altijd met elkaar verstrengeld zijn - voor, tijdens en na de oorlog.

In een van mijn vorige Posts vertelde ik over High tea met Kate Morton Hierbij ontvingen wij ook dit boek De vertrouweling.

Op de cover zie je een fraai oud-engels landschap, wat je aan vroeger doet denken, en ik vreesde een plattelandsroman in handen te hebben. De eerste beeldende zinnen deden mijn vrees toenemen. Maar integendeel binnen 20 bladzijden wist ik: Ik wil dit boek lezen. Persoonlijk vind ik de cover het verhaal geen recht doen, als is hij mooi!

Het perspectief van het verhaal ligt bij de alleswetende verteller en wisselt soms van personage, van Laurel naar haar moeder Dorothy/Dolly, naar Vivien en naar Jimmy en natuurlijk hun persoonlijke geschiedenissen. De laatste driezijn zelfs aan elkaar verbonden.
Van 1961, het verjaardagfeestje …. naar 1941 ..

Kinderen hadden het verleden van hun ouders niet nodig, ergens kunnen ze het eigenlijk niet geloven, vinden ze het bijna gênant, als hun ouders het over hun vorig bestaan hebben.

De kracht van Kate Morton’s schrijven zit in het feit dat ze een schilderij verteld. Zo beeldend zoals ze de details beschrijft.
Versterkt door wat Kate mij zelf vertelde, hoe zij minitieus onderzoek doet naar de omgeving waar zij haar roman laat spelen. Dat vind je terug in haar schrijfstijl.

Landelijk Engeland, een boerderij ergens in de provincie, een zomerse dag begin jaren zestig. Een bescheiden huis: tot halverwege een houten beschieting, langzaam afbladerende witte verf aan de westkant en een clematis die langs het pleisterwerk omhoog klautert.

Een ingrijpende gebeurtenis op haar zestiende en het naderende overlijden van haar moeder Dorothy zetten Laurels leven op zijn kop. En ze gaat op zoek naar antwoorden. Voor Laurel de laatste kans op antwoorden. Zeker over die dag in 1961.

Het is een spannende familieroman waarin de familiegeschiedenis ontrafelt word, en met een totaal onverwacht einde. Hoewel ik het aan heel langzaam aan voelde komen.
Ik vind het een ontzettend leuk boek.
Kate: je wens is uitgekomen!